Κατεβάστε το pdf
Η κοινωνικήεπανάσταση στην Ισπανία ήρθε μετά από δεκαετείς διεργασίες τόσο στην εσωτερική οργάνωση του προλεταριάτου όσο και με το αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα. Τα διαδοχικά καθεστώτα και η οικονομική ελίτ ακολουθούσαν τις επιταγές της καπιταλιστικής ανάπτυξης και την εφαρμογή της με καταστολή και βία, ενώ σταδιακά διαμορφωνόταν η ταξική συνείδηση και η κουλτούρα της αντίστασης στο προλεταριάτο της πόλης. Η επανάσταση δεν ήταν ιδεολόγημα, ήταν ανάγκη, έκφραση του ενστίκτου επιβίωσης των εργατών και των αγροτών της Καταλονίας.
Επικεντρώνουμε στη Βαρκελώνη, αν και η επανάσταση στην αγροτική χώρα ήταν εξίσου, αν όχι περισσότερο, αποτελεσματική και καλύτερα οργανωμένη. Αυτό γιατί η εξέλιξη της ιστορίας της πόλης, από την εκβιομηχάνισή της μέχρι την κοινωνική επανάσταση του 1936, έχει όλα εκείνα τα επιμέρους στοιχεία που την κάνουν να μοιάζει με μια σύγχρονη μητρόπολη σε αναβρασμό. Στην περίπτωση της καταλανικής πρωτεύουσας ο βρασμός οδήγησε σε έκρηξη.
Κάνουμε μια αναδρομή στην προεπαναστατική Βαρκελώνη για να φανεί ο τρόπος που προέκυψε η επαναστατημένη πόλη. Επιδιώκουμε να παρουσιάσουμε την ιστορία της επανάστασης μέσα από το χωρικό της πλαίσιο, δηλαδή μέσα από τις κοινωνικές σχέσεις στην πόλη. Δεν θα αναφερθούμε στα κεντρικά ιστορικά γεγονότα, στον πόλεμο που μαινόταν στα μέτωπα, στις πολιτικές συμμαχίες, στην αντεπανάσταση και στους λόγους που τελικά η κοινωνική επανάσταση πνίγηκε στο αίμα, αλλά δίνεται έμφαση στην κλιμάκωση των αστικών μεταλλαγών μέσα από την εξιστόρηση των αστεακών πολιτικών της κυριαρχίας αλλά και των αστεακών πρακτικών του προλεταριάτου.