Το κείμενο που ακολουθεί έχει βασιστεί στο βιβλίο La resistance des femmes de Sarajevo, και πιο συγκεκριμένα στα κεφάλαια Καθημερινή ζωή στο μάτι του ελεύθερου σκοπευτή, Κουζίνες του πολέμου και Η πόλη σώθηκε από τις γυναίκες της: μερικά κλειδιά για την κατανόηση. Στο κείμενο αυτό κάνουμε μια απόπειρα να αναδείξουμε τον αγώνα για την οργάνωση της καθημερινής ζωής σε περίοδο πολέμου με ιδιαίτερη έμφαση στη δράση των γυναικών. Πρόθεση μας είναι η μεταφορά της εμπειρίας και των εικόνων που αποκόμισε η συγγραφέας κατά την παραμονή της στο Σαράγεβο τη διάρκεια της πολιορκίας, μέσα από τις οποίες αναδεικνύεται ο διαρκής αγώνας των κατοίκων για επιβίωση. Μια επιβίωση που δε σχετίζεται μόνο με την αντιμετώπιση της μόνιμης απειλής ενάντια στην ανθρώπινη ζωή, αλλά και με την πρόκληση του να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες της καθημερινότητας που γεννά μια νέα -όχι και τόσο πρόσκαιρη- αστική πραγματικότητα.
Η περίπτωση της τετραετούς πολιορκίας του Σαράγεβο κατά την περίοδο 1992-1996, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όχι λόγω της μοναδικότητας ή της χρονολογικής και γεωγραφικής της εγγύτητας, αλλά γιατί συνιστά κατεξοχήν παράδειγμα της ανατροπής όλων των σταθερών που συνιστούν τον τρόπος ζωής στο δυτικό κόσμο εν καιρώ ειρήνης. Εγκαθιδρύθηκε μια νέα πραγματικότητα που διαφοροποιείται από τη μέχρι τότε σε όλες τις εκφάνσεις της, στις κυρίαρχες αξίες και προτεραιότητες, στον τρόπο αντίληψης και διαχείρισης της κοινωνίας, του χώρου, ακόμα και του χρόνου. Η πόλη μετατράπηκε από ελεύθερο πεδίο δράσης και συμβίωσης των ατόμων σε έναν πλήρως οριοθετημένο, ορατό στόχο, και προκειμένου να επιβιώσει, ήταν απαραίτητο, τόσο ως χωρική συνθήκη όσο και ως κοινωνική κατασκευή, να μεταλλαχθεί.
Εντούτοις, συχνά στις περιπτώσεις όπου πολλαπλασιάζονται οι κίνδυνοι και οι στερήσεις, η επιθυμία για ζωή βρίσκει τρόπους να ακονίσει τη φαντασία και την εφευρετικότητα των ανθρώπων. Εκφράζεται με τη συνεχή προσπάθεια διατήρησης της καθημερινότητας σε υλικό αλλά και ψυχολογικό επίπεδο και συνιστά διαρκή αντίσταση απέναντι στην επιβολή του πολέμου. Σε αυτό το κομμάτι της αντίστασης, εξέχουσα θέση κατέχουν οι γυναίκες της πόλης. Αντίθετα με τα κυρίαρχα στερεότυπα αναπαράστασης, τη γυναίκα θύμα ή τη γυναίκα μαχήτρια που ενσαρκώνει το ανδρικό πρότυπο, εδώ διαφαίνεται μια άλλη εκδοχή: η γυναίκα, τόσο ως δυναμική παρουσία στην επανεφεύρεση και οργάνωση της κοινωνίας, όσο και ως ζωντανός φορέας μετάδοσης της ιστορίας και της κουλτούρας των Βοσνίων.