Η εγκατάσταση προσφύγων στο Ελληνικό ξεκίνησε άτυπα στο τέλος του Σεπτεμβρίου 2015, ενώ επίσημα η λειτουργία του camp ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2016, οπότε και μεταφέρθηκαν εκεί 2.000 άνθρωποι (σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου). Τη διαχείριση του στρατοπέδου, καθώς και την ιδέα για το άνοιγμά του, είχε το Υπουργείο Μεταναστευτικής πολιτικής υπό τον αναπληρωτή υπουργό Γ. Μουζάλα, με την ανοχή των δήμων Νοτίων προαστίων, που αρχικά είχαν αντίθετη γνώμη, αλλά δέχτηκαν να συνεργαστούν με την προϋπόθεση της προσωρινής (λίγων ημερών) διαμονής λίγων (500) προσφύγων εκεί.
Ωστόσο, το camp του Ελληνικού συνέχισε να φιλοξενεί πρόσφυγες μέχρι και τον Ιούνιο του 2017, οπότε και ήταν εγκατεστημένοι εκεί περίπου 1.000 άνθρωποι. Από την αρχή της λειτουργίας του διέμειναν σε αυτό περίπου 6.000 πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, τη Συρία, το Μαρόκο, το Ιράν, το Πακιστάν, την Ερυθραία, την Αλγερία, τη Νιγηρία, τη Σομαλία και την Αίγυπτο. Οι πρόσφυγες διέμεναν στο γήπεδο του Χόκεϊ, στο γήπεδο του Μπέιζμπολ και στο κτίριο των Αφίξεων, χωρισμένοι σε μόνους άνδρες και οικογένειες. Οι οικογένειες διέμεναν ως επί τω πλείστον στο κτίριο των Αφίξεων και οι υπόλοιποι σε σκηνές μέσα στα δύο γήπεδα.
Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του camp, τον συντονισμό-διαχείρισή του είχε το υπουργείο μεταναστευτικής πολιτικής, ενώ τις ανάγκες διατροφής, υγιεινής, την ιατρική περίθαλψη, και όπως αναφέρεται, και την εκπαίδευση των παιδιών, κάλυπταν διεθνείς και ελληνικές ΜΚΟ. Υπεύθυνη ΜΚΟ για τη διατροφή και τη διανομή των πακέτων υγιεινής ήταν η DRC (Danish Refugee Council), σε όλα τα επιμέρους σημεία διαμονής. Επίσης, δραστηριοποιούνταν η GRC (Greek Refugee Council), η Save the Children, οι ελληνικές «Δίκτυο για το παιδί», «Έμφασις», και άλλες ΜΚΟ που βασίζονται σε εθελοντές, όπως η Samaritan’s Purse. Την ιατρική περίθαλψη είχαν οι ΜΚΟ MDM (Γιατροί του κόσμου) και από ένα διάστημα και μετά το ΚΕΕΛΠΝΟ. Στη λειτουργία του camp βοήθησαν και ομάδες εθελοντών και αλληλέγγυων καθ’όλη τη διάρκεια λειτουργίας του. Την τάξη είχε αναλάβει να επιβάλει το υπουργείο προστασίας του πολίτη, ενώ σε κάθε περίπτωση, οποιαδήποτε φιλανθρωπική, διαχειριστική ή κατασταλτική δραστηριότητα λάμβανε χώρα μέχρι τις 8 το βράδυ. Από εκείνη την ώρα και μετά στο camp υπήρχαν μόνο οι πρόσφυγες.